ඔබත් මේ දේ කරලා/කරන්න ඇති.. (ආදරණීය සිහිවටන)

ආදරේ කියන්නේ සුන්දර දෙයක්.කෙනෙකුට තවත් කෙනෙක් ගැන මුලින්ම ඇතිවෙන්නේ කැමැත්තක් කියලයි මං නම් කියන්නේ.ඒ කැමත්ත ඇති වුනාට පස්සේ කොහොමහරි උත්සහ කරන්නේ අනිත් කෙනාව තමන්ගේ පෙම්වතිය හරි පෙම්වතා හරි කරගන්න.එහෙම හිතාගෙන අනිත් කෙනාව ආශ්‍රය කරලා බලද්දී තමා, තමන් එයාට ඇත්තටම ආදරේද,එයා තමන්ට ඇත්තතටම ආදරේද,නැත්නම් එයා තමන්ගෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්නේ වෙන දෙයක්ද කියන දේ තේරෙන්නේ,දැනෙන්නේ.ඊටපස්සේ ඒ දෙන්නාගේ කැමැත්ත මත තමා ආදරයක් ගොඩනැගෙන්නේ.

ආදරයක් හිතට දැනෙන්න පටන් ගත්තාට පස්සේ ඒ කෙනා අනිත් කෙනා ගැන උනන්දු වෙනවා,වැඩිපුර හොයාබලනවා.එහෙම තමා වෙන්නත් ඕනේ.ඉතින් අද මම කතා කරන්න යන්නේ ආදරේ ගැන නෙවෙයි.ඔය ආදරේ කරන කාලේදී හුඟක් අයට ඇතිවෙන ආසාවක් ගැන.මොකද්ද මේ ආසාව?

ඒ තමන් ආදරය කරන අනිත් කෙනාගේ දේවල් එකතු කරන එක.ඒ කියන්නේ අනිත් කෙනා පාවිච්චි කරලා ඉවත දාන ඒවා,ඉවත නොදාන ඒවා, තව එක එක අවස්ථා මතක් වෙන්න තියන් ඉන්න ඒවා,අනිත් කෙනාට නොදැනෙන්න හොරෙන් උස්සලා තියාගන්න ඒවා,තෑගී කරන ඒවා වගේ දේවල් එකතු කරලා ආරක්ෂා සහිතව තියන් ඉන්න එක තමා මේ ආසාව.මටනම් අල්ලලා ගිය වැඩේ හොරෙන් උස්සලා එකතු කරගන්න එක.මේවා එකතු කරන අය වැඩිය කැමති නෑ අනිත් අයට ඒ දේවල් පෙන්වන්න.මොකද පෙන්වන්න බැරි දේවල් එහෙමත් තියෙනවනේ.

දැන් කට්ටියට මතක් වෙනවාද තමන් ආදරේ කරන කාලේ ඒ වගේ එකතු කර ගත්ත දේවල්? 

දැන් අපි බලමු මොනවද මේ අරන් තියාගන්න ඒවා කියලා.ආදරේ කරන,කරපු අය අතර එක එක ජාතියේ සිහිවටන තියෙන්න පුළුවන්.ඒ, ඒ කෙනාගේ කැමැත්ත අනුව.සමහර අයටනම් නම් පුංචි පුංචි දේවල් සෑහෙන්න වටිනවා.ඒ හින්දා ඒවත් අර ගොඩට එකතු කරගන්නවා.උදාහරණ විදියට කියවනම්,

ලේන්සු, ටොෆි කොළ, චොකලට් කොළ, ච්වින්ගම් කොළ, නියපොතු, ලියුම්, චිට් කෑලි, පොත්, පෑන්, පැන්සල්, කාසි, නෝට්ටු, රෙදි කෑලි, නූල් කෑලි, කෙස් ගස්, ඇහි පිහාටු, මයිල් ගස්, ෆේෂල් ටිෂු, බිල්, බස් ටිකට්, කෝච්චි ටිකට්, ෆොටෝ, ෆිල්ම් බලපු ඒවාගේ ටිකට්, පාක් ටිකට්, යට ඇදුම්, සරම්, ජපන් කොඩි (මේ ගැන දන්නෝ දනිති).... etc.

ඔය ටික තමා මට මේ වෙලාවේ මතක් වුනේ.බලන්න.. කොච්චර දේවල් තියෙනවාද! (මෙතන නොකියවුනු තවත් ඒවා තියෙනවනම් කමෙන්ට් වලින් ලියලා යන්න.). 

මේ එකතු කරන ඒවාගෙන් භයානකම දේවල් තමා හිසකෙස්, නියපොතු, ජපන් කොඩි.කසාදෙන් කෙළවර වන ආදර කතාවකදී නම් මේවා ගැන කිසිම බයක් වෙන්න ඇති කරගන්න ඕනේ නෑ. ඒත් සිරාම කරපු ලව් එකක් මඟදී කැඩිලා  අනිත් කෙනා දරුණු වෙන්න පටන් ගත්තොත් ඔය දේවල් දුන්නු එකෙන් සෑහෙන ප්‍රශ්න ඇතිවෙන්න පුළුවන්. හිසකෙස්, නියපොතු වලින් ගුරුකම් කරලා ආපහු ගෙන්වාගන්න පුලුවන් වගේම ජපන් කොඩි නිසා ගෑණු ළමයෙක්ගේ ජීවිතය නැත්තටම නැති කරන්න, කාලකන්ණි කරන්න පුළුවන්. ඒ හින්දා පරිස්සමෙන් ඕං.

අනිත් ඒවාගෙන් නම් එච්චර අවුලක් නෑ.පාක් ටිකට්, ෆිල්ම් හෝල් ටිකට්, ඔය යට ඇඳුම්,සරම් වගේ ඇඳුම් ජාති එහෙම ගෙදරට එහෙම මාට්ටු වුනොත් තමා අවුල.වසලා හමාරයි.කට්ටියට විලි ලැජ්ජාවේ සන්තෝස වෙන්න තමා තියෙන්නේ.නැද්ද මං කියන්නේ! ඒ හින්දා ඔය වගේ දේවල් කාටවත් හොයාගන්න බැරි තැනක තියාගන්න එකම තමා හොදම දේ. සේප්පු ගන්න බෑනේ අපි වගේ අයට.ඒ හින්දා අල්මාරියේ තියෙන ලොකර් එකේ විශ්වාසනීයභාවය  සෑහෙන්න වටිනවා ඒ වගේ දේවල් තියාගන්න.ඒත් සමහර ඈයෝ මොන සෙල්ලම දාලා හරි ඔය දේවල් ආරක්ෂා කරගන්නවා ලොකර් නැතත්.හැබයි පුතේ අන්තිමේදී ආදර කතා නැවතිලා අතේ සෑහෙන්න බිල් ගොඩක් විතරක් එකතුවෙලා තිබුනොත් එහෙම තමා ලොවෙත් නැති වෙන්න හිතෙන්නේ. ආ නැද්ද..?

දැන් මේ ඒ සම්බන්ධයෙන් තියෙන මගේ අත්දැකීම් ටිකක් තමා කියන්න යන්නේ.මට වැදගත්ම ඒවා ටිකක්.

මුලින්ම කෙල්ලෙක්ගෙ කියලා මොනවහරි දෙයක් අරන් පරිස්සමින් තියාගත්තනම් ඒ කොට්ටයක් හා කොට්ට උරයක්.ඒ මං හිතන්නේ 7 වසරේදී විතර.නිධාන කතාව මේකයි..

අපේ ගෙදර කාලයක් නැවතිලා ඉඳලා ගිය කට්ටියක් දවසක් අපිව බලලා යන්න ආවා.ඒ තවත් මගේ වයසේම වගේ නෑදෑ වෙන ගෑණු දරුවෙක් එක්ක.එයාලා දවස් දෙකක් මෙහෙ හිටියා.මට ආලවන්ත හිතක් පහල වුනා ඒ ගෑණු දරුවා දැක්කාම.ඉතින් මං කරේ ඒ ගෑණු දරුවාට නිදාගන්න මගේ කොට්ටෙ පිරිනැමුවා.එයා ඒ දවස් දෙකම නිදාගත්තේ මගේ කොට්ටෙ හිස තියලා.ඉතින් ඒ කට්ටිය ආපහු ගියාට පස්සේ මං කොට්ටෙ අරන් තියාගත්තා.කාටවත් දුන්නෙත් නෑ.කොට්ටෙ උරේ නම් අන්තිමේදී අපේ ආම් ද කොහේදෝ හෝදලා දැම්මා.ඒත් මං ඒකෙ දිගටම නිදාගත්තා කොට්ට උරේ පාවිච්චි කරන්න බැරි වෙනකම්ම. ආය ජිවිතේට ඒ ගෑණු ළමයාව දැක්කේ නෑ.ආලවන්ත හිත පහල වුනු තැනම හබක් වුනත් මතකයක් විදියට ඒක අරන් තියාගත්තා. ඔන්න ඕකයි දරුවනේ පළවෙනි සිහිවටනේ නිධාන කතාව.

ඊළඟට ඉස්කෝලේ ගෑණුළමයෙක්ගේ.ප්‍රියංකා.එයා ගැන මං බ්ලොග් එකේ දෙවෙනි පෝස්ට් එකේදී ලිව්වා.

ඉතින් එයාගේ අත් අකුරු තියෙන කොළ, අඩි රූල්, පැන්සල්, පෑන්, පන්තියේ දාලා යන ටොෆි කොළ පවා එකතු කරන් තියන් හිටියා.8 දී එකතු කරන්න පටන් ගත්ත වැඩේ ඉවර කරේ 11 වසරේදී. ඒකත් සිතින් ලව් එකක් විතරයි.මගේ හොදම යාළුවෝ එයත් එක්ක යාළු වෙන්න අම්බානක උත්සහ කරත් හරි ගියේ නෑ එකෙක්ටවත් ඉස්කෝලෙන් ගිහින් ඉවර වෙනකම්ම.ඉතින් මං යාළුවොන්ට උපරිම උදවු කරා.ඒත් මං කැමත්තෙන් හිටියා කියන එක ඔය එකෙක්වත් දන්නේ නෑ.තවත් එකක් මතක් වුනා ඒ අස්සේ.

අපේ ඉස්කෝලේ 9 වසරේදී අපේ පන්ති 4කට කඩනවා.ඉතින් අපිවත් 9 වසරට ගිය අළුත ග්‍රවුන්ඩ් එකට පන්ති වල හිටපු ළමයි ගෙන්වලා ඒ ඒ පන්තියේ විදියටම පෝලිම් 3කට ගැස්සුවා.ඊට පස්සේ පලවෙනි පෝලිමේ හිටපු 4 දෙනා තැන් 4 කට යවලා ඊට පස්සේ පිළිවෙලට ළමයින්ව අර 4 දෙනාගේ පස්සට යැවුවා.මං සෙට් වුනේ C එකට.මගේ හොදම යාළුවා B එකට.වැඩිය ගෑණු ළමයින් හිටියේ නැති හින්දා උන්ව දැම්මේ A එකටයි C එකටයි.ප්‍රියංකා සෙට් වුනේ C එකට.මැඩම් ලාට මාට්ටු නොවී දකුණු අත පැත්තේ මගේ හොදම යාළුවා හිටපු B එකට පනින්න හොදටම ඉඩ කඩ තිබුණත් මං ප්‍රියංකා C එකට සෙට් වුනු හින්දා මං පැන්නේ නෑ.මගේ හොදම යාළුවාත් ඒ දවස් වල ප්‍රියංකාට සීන්.මං යාළුවට 'C එකට පැනපන්' කියලා කිව්වාට උගේ අදහස වුනේ,

'එකම පන්තියේ ඉදලා ලව් කරද්දී ගතියක් නෑ බං.චාටර් වෙයි. උඹ වරෙන් මේකට..!' කියන එක.ඉතින් ඌට ඕන දෙයක් කරගනින් කියලා මං C එකටම වෙලා හිටියා.ඉතින් මං යාළුවා ඉන්න පන්තියට නොයා කෙල්ල ඉන්න පන්තියේ හිටපු එක මිත්‍ර ද්‍රෝහි කමක්ද සහෝදර,සහෝදරියනි..? නෑ.

ඊලඟට නෙත්මි.(ඒ ආදර කතාව මං ලිව්වා.නෙත්මි/ආදර කතා කියන ලේබල් එක උඩ ක්ලික් කරොත් ඒ කතාව කියවන්න පුළුවන්.)

 ඒ කතාවෙනම් එකම දෙයයි තියෙන්නේ. ඒ මං ගත්ත මුල්ම පර්ස් එක.මං පර්ස් එක ගත්ත අලුතම වගේ එයා එයා ඒක අරන් බලලා තියෙනවා.එකේ මං අලවලා තිබුණු සමනල්ලු වගයකින් එකක් ගලවගෙනත් ගියා.ඒ පර්ස් එක තමා මං තාමත් අදටත් පාවිච්චි කරන්නේ.ඒකට දැන් අවුරුදු අට හමාරක් වෙන්නත් එනවා.මට ඒක අයින් කරන්න හිතෙන්නෙම නෑ අර දේ හින්දා.

මේ තියෙන්නේ ඒ පර්ස් එකේ පින්තූරයක්.සමනල්ලු දෙන්නා හිටියේ පිට පැත්තේ.ඒවා අලවපු ගම් තාමත් රැදිලා තියෙනවා.බලන්ට මගේ පර්ස් ඒකෙ තත්වය දැන්.දුකේ බෑ නේ? 

නෙත්මිගේ කතාව ඉවරවුනාට පස්සේ චංචලා.

එයාගෙන් ගේ ලැබුණු,උස්සපු සිහිවටන සෑහෙන්න තිබුනා.ලේන්සු, ලියුම්, චිට් කෑලි (මේවා නම් සෑහෙන්න තිබුනා.300කටත් එහා.එකම ඉස්කෝලේ,එකම පන්තියෙනේ හිටියේ.ඒ හින්දා දවසට කොහොමත් චිට් ගොඩක් එහා මෙහා වුනා),පිරිත් නූල්, නෝට්ටු, කාසි, බස් ටිකට්, කෝච්චි ටිකට්, පාක් ටිකට්, ෆිල්ම් බලපු ටිකට්, නිසදැස්, ස්ට්‍රැචූ, ෆොටෝ, රත්තරන් මුද්දක් (ඕ ඕ.අපි මුදුත් මාරු කරා..) වගේ සෑහෙන දේවල් තිබුනා.මං ගාව තියෙනවට වඩා සෑහෙන ප්‍රමාණයක් එයා ළඟ තිබුනා මගේ දේවල්.

අන්තිමේදී ඒ කතාවත් ඉවර වුනාට පස්සේ ෆොටෝ,නිසදැස්,තෑගී කරපු ෂර්ට් එක, ඇරෙන්න අනිත් ඒවා මං පිච්චුවා.මුද්ද නම් අපේ ආම් ට දීලා සල්ලි ගත්තා මට ඕන කරන දේවල් ටිකක් ගන්න.මං ආසම දෙයක් තමා ස්ට්‍රැචූ.ස්ට්‍රැචූ ටිකනම් තාමත් මගේ කාමරේ තියෙනවා.සමහර ඒවා යාළුවෙක් ගාව.ඒ දුන්නු ඒවා මට ගෙදර ගෙනියන්න පුළුවන් කමක් තිබුනේ නෑ දවස් වල.ඉතින් මං ඒවා යාළුවා අතේ උගේ ගෙදර යැවුවා.ඒත් ඒ  යකා ආපහු ගෙනත් දුන්නේ නෑනේ ඒ ගෙනිච්ච ටික.

චංචලා නම් එයාගේ බෝයි ෆ්‍රෙන්ඩ් එක්ක එකතු වෙලා එයා ගාව තිබුණු ඒවා,මං දුන්නු ඒවා පුච්චලා.බෝයිෆ්‍රෙන්ඩ්ගේ උවමනාවට තමා ඒ වැඩේ කරලා තියෙන්නේ.මට නම් ඒක අහද්දී තද වුනා.ඇයි අෆ්ෆා මෙයාට ඕනේ වුනේ නැති දෙයක්නේ ඒ යකා කරලා තියෙන්නේ.මට එහෙම තරහා එන එක සාධාරණයි නේ? 

ඔය පින්තූරේ තියෙන්නේ එයා දුන්නු පිරිත් නූලක්.අවුරුදු 4කටත් වැඩියි ඒකට. ඒකත් තාම පර්ස් එකේ තියෙනවා.ඒක මට දාන්න ලැබුනේ නෑ.බුලත් කොළෙ ඔතපු විදියටම තියෙනවා.

අන්තිමට ආදර සිහිවටන එකතු කරන්නේ අනාගත වෙන්ඩ බිරිඳගෙන්..

එයාගෙත් තියෙනවා දේවල් ටිකක්.සමහර ඒවා ගැන එයා දන්නෙත් නෑ. එයා ගාව මගේ ගොඩක් දේවල් නෑ.එයා ගාව තියෙන්නෙත් වැරදිලාවත් මාට්ටු වුනොත් ප්‍රශ්නයක් නොවෙන ඒවා.අවුරුදු ගාණක් හොරෙන් දුවන ආදර කතාවක්නේ. ඒකයි.

ඔය යට පින්තූරේ තියෙන්නේ එයා දෙන්නැතුව අයින් කරන්න කියපු ලියමනක්.එයට අදාළ නිධාන කතාව කියනවනම්,

ඉෂාන්ලා ඔය සිද්ධිය වෙන දවස් වල නැන්දලාගේ දිහා ගිහින් හිටියා.ඔය කියන ගෑණු ළමයා ඉන්නේ නැන්දලාගේ අල්ලපු වැටේ.එතකොට තමා මම මෙයාව මුලින්ම දැක්කේ.එයානම් දැකලා තියෙනවලු මාව ඊට කලින් ඉදලම.ඉතින් එහෙ ඉන්න දවස් වල අපේ පොඩි උන්දැලා ටික කරපු වැඩක් හින්දා මාට්ටු වුනේ මං.ඒ කේස් එක හින්දා එයා උදේ පාන්දර නැගිටලා හදිසියෙන් මට පෙන්වන්නට එපාම කියලා එහෙ ඉන්න නංගිට ලියුමක් ලිව්වා.ඒත් ඒ ලියුම එදාම මට මාට්ටු.පව් නේ එයා? මේ එකේ කොටසක්.. (එයාගේ එකක හරි පින්තූරයක් දැම්මේ නැත්නම් මං ඉඳලා ඉවරයිනේ ඉතින්..)

ලියුම ලියලා උදේ ක්ලාස් යන ගමන් කාටවත් පෙන්නේ නැති වෙන්න ගේට් එකෙන් ඒ නංගි අතට දීලා ගිය රජ වැඩකාරයෙක්.ඔය 'අපේ අයියා' කියන්නේ මට.ඒ නමින් තමා මගේ නංගිලා,මල්ලිලා කතා කරන්නේ.මෙයත් ඒක ලියලා තියෙන්නේ නම දන්නේ නෑ කියලා.

ඉතින් මේ ලියලා තියෙන්නේ මං කරපු, මං අත්විඳපු  අත්දැකීම් ටිකක්.ආදරේ කරපු හැමෝටම මේ වගේ අත්දැකීම්, ආසාවන් තියෙනවා.ඉතින් මං නම් ලියලා දැම්මා..

ඔයාලා..?

ප.ලි : මේ තවත් එකක්. ඒක දැන් ටිකකට කලින් මතක් වුණේ.ඒකනම් අමතක වෙන්නැති දෙයක්.

ප.ප.ලි : මේක ලියන්නම් කියලා හිටියේ.ඒත් පෝස්ට් එක ලියලා ඉවර වෙද්දී අමතක වුණා.මේ කතාව අපිට කිව්වේ මං කෙමෙස්ට්‍රි වලට ක්ලාස් ගිය සර්.නුවර,කුරුණෑගල පන්ති පවත්වන සර් කෙනෙක්.සර් කිව්වේ,

"උඹලා දැන් ලව් කරනවානේ.ඉතින් උන්ගේ එක එක දේවල් එකතු කරගන්නවා උන්ට තියෙන ආදරේට.උඹලා එකෙක්ටවත් හිතිලා තියෙනවාද කෙල්ලගේ හරි කොල්ලගේ හරි කක්කා ටිකක් අරන් තියාගන්න! නෑනේ.. එහෙනම් උඹලා ඒ ටිකකුත් ඉල්ලා කුප්පියකට දාලා තියාගනින්.ඊලඟට ලව් එක මතක් වෙන හැම පාරම අර කුප්පියේ මූඩිය ඇරලා සුවඳ බලපන්.. උඹලාට තේරේවි ආදරේ සුවඳ වගේම ගඳත් තියෙනවා කියලා.."