ඇයි මේ ගෑණු අය ඇඳුම් තෝරද්දී සෑහීමකට පත් වෙන්නේ නැත්තේ..?

මිනිසාට නැතුවම බැරි දෙයක්නේ ඇඳුම් (වස්ත්‍ර) කියන්නේ.මානව සංහතියේ ආරම්භයේදී මානවයන් ඇඳුම් ඇන්දේ නැති වුනාට පස්සේ කාලෙක ඇඳුම් අදින්න පුරුදු වුනානේ.ඉතින් ඒ කාලේ ඉදන් අද වෙනකම්ම වස්ත්‍රත් ක්‍රමක්‍රමයෙන් එක එක ආකාරයට විකාශනය ( ඒ කියන්නේ ඒවයෙත් පරිණාමයක් ) වෙන්න පටන්ගත්තා.ඉතින් අද කතා කරන්නේ ඇඳුම් වල පරිණාමය ගැන නෙවෙයි. මේ ඇඳුම් එක්ක මට තියෙන අත්දැකීම් ටිකක්..

ඒ ටික කියන්න කලින් ඉෂාන්ගේ පවුලේ අය ගැනත් කියලා ඉන්න වෙයි. ඉෂාන්ට ඉන්නවා එක මල්ලි කෙනෙකුයි , නංගිලා දෙන්නෙකුයි.(මලයා ගැනනම් මං කලින් ලියලා තියෙනවා). ආය අම්මා,පපා.. ( අපි අපේ තාත්තට කියන්නේ පප්පා කියලා. ඒ නම එයාලගේ පරම්පරාවෙන් එන එකක්. ඉතින් අපිත් පපා කියන්නේ ). ඉතින් අපේ පපා එක්ක ඇඳුම් ගන්න ගියාම අපිට හිතට අල්ලන එකක් කොහොමත් ගන්න බෑ. එයා කියන එකම තමා ගන්න ඕනේ.. අපේ පපා කියන විදියට 'මනුස්සයෙක් ඇඳුමක් ගද්දී බලන්න ඕනේ පිළිවෙලකට, ලස්සනට,වැදගත් විදියට තැනකට ඇදන් යන්න පුළුවන් වෙන විදියේ එකක් ' කියලා.එතකොට තමා මිනිස්සු හොද ඇහැකින් බලන්නේ. නැත්නම් මිනිස්සු එයා දිහා බලන්නේ රස්තියාදු කාරයෙක් දිහා  බලන විදියට. එතකොට උන් කියන්නේ ' බලාපල්ලකෝ මහ මිනිහා ඉන්නවා රෙස්පෙක්ට් එකට.ඒකට ළමයි ඉන්න විදිය..' එහෙම තමා අපේ පපා කියන්නේ.ඉතින් අපේ පපා කැමති නෑ කාගෙන්වත් ඒ වගේ දෙයක් අපිට අහන්න වෙනවට.. ඉතින් අවුරුදු 20 ක්ම මගෙයි, මල්ලිගෙයි කොන්ඩේ කැපුවේත්, අපිට ඇඳුම් තෝරලා දුන්නෙත් එයා තමා.
( මං අපේ පපා ගැන වෙනම පොස්ට් එකක් ලියන්න ඉන්නේ. ඒකෙ වැඩි විස්තර තියේ )

හැබැයි ඒ දේ මටයි,මලයටයි වුනේ A/L වෙනකම් විතරයි. ඊට පස්සේ එයාගේ ප්‍රතිපත්ති ටිකක් ලිහිල් කරා. හැබැයි ගන්න ඇදුම් හරි නැත්නම් එයා කියනවා ඒක හරි නෑ කියලා.ඒ වුනත් ඉෂාන්ගේ තේරීම වුනේ ඩෙනිම්, ටී , කැෂුවල් ෂර්ට්. මලයා වෙලාවකට ඩිසන්ට් ඇඳුම් ගන්නේ.එතකොට ඉෂාන්ට බැනුම්. ඊට පස්සේ පපා හොද ෂර්ට්,කලිසම් ගෙනත් දෙනවා "මේවා අදින්ට.ඔය අරන් තියෙන ඒවා හැමතැනටම අදින්න බෑනේ.." කියලා. ඉතින් දැන් සති දෙකකට කලිනුත් හොද කලිසම් වගයක් දැක්කා කියලා මට දෙකක් ගෙනත් දුන්නා. ගිය සතියෙත් මං පොඩ්ඩක් බැනුම් ඇහුවා එයාගේ දුර  ඉන්න නෑ කෙනෙක්ගේ මළ ගෙදරකට යන්න ගිහින්.ඒ මං ඇදන් හිටිය ඇඳුම දැකල. මං ඩෙනිමක්,උඩින් දාන ෂර්ට් එකක් ඇන්දා. ඒකට එයා කැමති උනේ නෑ. අපේ ආම් තමා ශේප් කරලා යැවුවේ.. කොහොමත් අපේ පපා එක්ක ලේසි නෑ ඇඳුමක් අදින්න..

දැන් අපේ නංගිලා දෙන්නා ගැන.. මේ දෙන්නාත් එක්ක ඇඳුම් තෝරන්න ගියාම ටිකක් අමාරුයි. පොඩි නංගි එක්ක කොහොමත් බෑ. හිතට හරියන එක සෙට් වුනේ නැත්නම් ඇවිදින්න ඕනේ හොදම එක හම්බවෙනකම්. එයාට ලේසියෙන් හොදම එක හම්බවෙන්නෙත් නෑ.දකින එකේ මොකක් හරි අඩුවක් තියෙනවා. ලොකු නංගි අවුලක් නෑ. එයාට ගැලපෙනවා කියලා හිතුනොත් එයා ගන්නවා.පොඩි එකා එක්ක බේරෙන්නෙම බෑ.එයාට ඕනේ එක හොයාගන්න ගියේ නැත්නම් මූණ කොහොමටවත් හරි නෑ.හැබයි එයාලටත් පොඩි කාලේ ඇඳුම් තේරුවේ අපේ පපාම තමා.ඉතින් එයාලත් මායි, මල්ලියි වගේම එයා ගෙනත් දෙන ඇඳුම් ඇන්දා.

හැබැයි දැන්නම් මං තමා ඒ රාජකාරිය කරන්නේ. ඇඳුම් වල හොද නරක තෝරලා දෙන්නේ, ඒවා ගැලපෙනවද බලන්නේ මං. නංගිලා දෙන්නා දන්නවා මට කිසිම ඇඳුමක නරකක් පෙන්නේ නෑ කියලා.මං නම් කියන්නේ "මේ කාලේ ස්ටයිල් කරේ නැත්නම් වයසට ගිහින් කරන්නද.. ඒ හින්දා කැමති එකක් තෝර ගන්ට" කියලා. මං තමා දෙන්නාට ඇඳුම් හොයලා දෙන්නෙත් වෙලාවකට.ඉතින් දෙන්නා හරි කැමැතියි මාත් එක්ක යන්න ඒ වැඩේට.ඊට පස්සේ ෆුල් නිදහසේ ඇඳුම් තෝරනවා.ගන්නවා.ගෙදර ඇවිත් ගත්ත ඇඳුම් පපාට අවුල් වගේ නම් පෙන්නේ බැනුම් අහන්නෙත් මං. මන්ලු ඒ දෙන්නව නරක් කරන්නේ. හැබයි කොහොමහරි පපාව ශේප් කරලා  ඒවා අන්දවන්නෙත් මංමයි..

ඇඳුම් හින්දා නංගිලා දෙන්නා වෙනුවෙන් කාපු කටුත් තියෙනවා.එකක් තමා මේ පාර අවුරුද්දට ගත්ත ඩ්‍රෙස් එකට අපේ පපා කැමති උනේ නෑ.ඒවායේ කර නෑ,කොටයි කියලා. කොහොමහරි ශේප් පාර දාගත්තේ ඒවාට ඕවර් කෝට් ගෙනත් අදින්නම් කියලා. ඒ හින්දා ඇඳුම් ගත්ත දවසට පහුවෙනි දවසේ මට ආපහු නුවර යන්න වුනා ඒකට ඕවර් කෝට් හොයන්න.ඒ අස්සේ අපේ ලොකු නගා ගත්ත ලෙග් ඉන් එකක් මාරු කරන් එන්නත් කිව්වා. ගත්ත වෙලාවේ හොදයි කියලා.පස්සේ ඒක එපාලු. ඒක මාරු කරන්න ගිහින් තමා මට එපා උනේ. ගත්ත ෂොප් එකට ගිහින් බලද්දී, ඒකෙ නංගිට ඕනේ ඒක නෑ. අවුරුදු දවස් හින්දා පට්ට සෙනග. ඒකෙන් වෙන ලෙග් ඉන් එකක් අරන් නුවර තියෙන තියෙන ඒකෙම අනිත් බ්‍රාන්ච් එකට ගියා. ඒකෙත් නෑ. ඒකෙනුත් ආයෙත් ලෙග් ඉන් එකක් අරන් පැයක විතර පෝලිමේ ඉදලා ආයෙත් බිලක්‌ අරන් ඒ ෂොප් එකේම තියෙන තුන්වෙනි බ්‍රාන්ච් එකට ගියා. ඒකෙත් තිබුනේ නෑ ඇවිදලා බලද්දී. ගත්තා කෝල් එකක් නංගිට..

"මේ.. අර ලෙග් ඉන් කොහෙවත් නෑ..මෙහෙන් ගැලපෙන එකක් ගේන්නද..?"

"එහෙමද.. පොඩ්ඩක් හොයලා බලනවකෝ.."

"ආයේ කොහේ හොයන්ටද.. දැන් මේ තුනේම බලලා ඉන්නේ.. ආය කොහෙන් හොයන්නද..?"

"එහෙනම් උදේ ගෙනිච්ච එකම ආපහු ගේන්න.."

"තමුසෙට විකාරද.. එහෙනම් මොන කෙහෙල්මලටද ආපහු මාරු කරන් එන්න කිව්වේ ඒක හොදයිනම්.." කියලා ෆෝන් එක තිබ්බා.

ඒ වෙලාවේ උපරිම මළ පැන්නා අන්තිමට කියපු එකට.ඇයි යකෝ බ්‍රාන්ච් 3 ක, කෙල්ලෝ ඉන්න තැනම කෙල්ලොන්ගේ ඇඳුම් අස්සේ ලෙග් ඉන් හොයලා හොයලා, වැඩ කරන කෙල්ලෝ පස්සේ ගිහින් ඇතුලේ ස්ටෝක් එකෙත් හොයලා නැති වුනාම කියනවා 'එහෙනම් ඊයේ ගෙනිච්ච එකම ගේන්න'ලු. ඒක හොයන්න මං මේකෙන් ආපහු එකක් අරන් පෝලිමේ පැයක් විතර ඉදලා කලින් එකට යන්න ඕනේ ගෙනිච්ච එක හොයන්න.හිතලා බලහල්ලකෝ කට්ටේ තරම.. කොහොමහරි ආයෙත් 3 වෙනි බ්‍රාන්ච් එකේ වැඩ කරන කෙල්ලෙක් අල්ලන් ඇතුලේ ස්ටොක් එක චෙක් කරා. ඒ කෙල්ලට මං ගැන දුක හිතිලද කොහේදෝ සෑහෙන වෙලාවක් අරන් හොයලා ලෙග් ඉන් එකක් අරන් ආවා හොය හොයා හිටපු වර්ගෙම. තැන්ක්ස් කරලා ඒ කෙල්ලට ආයෙත් ගත්තා ගෙදරට..

"මේ.. එකක් හම්බුනා.. දැන් හරිනේ ආසාව..?"

"මේ ඒක හොදයිද..? හොදයි කියලා හිතෙනවනම් විතරක් ගේන්න.නැත්නම් ඊයේ එක"

"මේ මගුලක් කතා කරන්න එපා. මේක හොදයි. ආය මට ඇවිදින්න බෑ.."

ඒ අපේ නගලා හින්දා දවසක්ම කට්ට කාලා. ආය ලොකු කට්ටක් කෑවේ මං A/L කරන කාලේ යාලු වෙලා හිටිය ගෑණු ළමයත් එක්ක. ඒ තමා මං කෙල්ලෙක්ට ඉස්සෙල්ලම ඇඳුමක් අරන් දුන්නු පාර. එදත් වුනේ නුවර එක් කොනක (නිමාලි ) ඉදන් අනිත් කොන දක්වා (No Limit) ඇවිද්දා එක ඇඳුමක් හොයන්න. මුලින් සායක් අරන් ඒකට හරියන බ්ලවුස් එකක් හොයන්න තමා ඇවිද්දේ.අන්තිමේදී ඒ කොනටත් ගිහින් ආපහු මේ කොනටම එද්දී සෙට් වුනා සායට හරියන එකක්. ඒ ගෑණු ළමයත් එක්ක මට මතක විදියට ඔය කට්ට තුන වතාවක් විතර කෑවා.දැන් ඉන්න කෙනාට නම් මමම තෝරලා එක පාරක් ඇඳුමක් ගිහින් දුන්නා. ඒක ලේසි වුනා මටම..

ඔය මං ඇඳුම් හින්දා කාපු කටු වල විස්තර ටිකක්. පිරිමියෙක්ට ඇඳුම් තෝරන එක ලේසියි.ඒත් ගෑණු කෙනෙක් එක්ක ගිහින් එයාට ඇඳුම් තෝරනවා කියන්නේ මහා එපාම කරපු වැඩක්.මේ මගේ අත්දැකීම් මත කියන්නේ.මේක කියවන අයගෙන් කව්රුහරි ගෑණු කෙනෙක් එක්ක ඇදුමක් ගන්න ගිහින් තියෙනවනම් දන්නවා ඇතිනේ ඒ කට්ටේ තියෙන රහ.. අනික ඇඳුම් එක්ක බලද්දී ගෑණු අයනම් කවදාවත් සෑහීමකට පත් වෙන්නේ නෑ. එයාලගේ හිත කියන්නේ මීට වඩා හොද එකක් තව ෂොප් එකක තියෙන්න පුලුවන් කියලා.. ඉතින් එයාලා කරන්නේ හොදම එක හොය හොය ඇවිදින එක.

අනික එයාලා හොයන පුංචි දේ පවා අඩුම තැන් තුන, හතරකවත් බලනවා.ගන්න / අදින ඇඳුමටම හරියන විදියට අනිත් දේවලුත් මැච් කරගන්නවා.ගෑණු අය එක ඇඳුමක් අදින්නේ ඇඳුම් කීයක්‌ අල්මාරියෙන් ඇදලා දාලද, කියක් ඇදලා බලලද.. ඒත් අන්තිමේදී ඇදපු ඇඳුම ගැනත් කිසිම සැටිස් එකක් නෑ.පිරිමි එහෙම නෑ. අහු වුනේ මොකද්ද, ඒක දවස් කියක් ඇන්දද, ඒක හෝදලද කියලා බලන්නේ වත් නැතුව ඇදන් යන්නේ..

මං නම් කියන්නේ ගෑණු අයත් එක්ක ඇඳුම් තෝරන්න යන පිරිමින්ට, ෂොප් වල වෙනම කොටසක් වෙන්කරන්න ඕනේ ෆිල්ම් එකක් බලන්න, නෙට් යන්න, ගේම්ස් ගහන්න.. තව අය කිරීම් අඩු මසාජ් ක්ලිනික් වගේ එකක් දැම්මත් පාඩුවක් වෙන එකක් නෑ.මොකද එතකොට පිරිමින්ට වෙන එකක් නෑ ගෑණු අයත් එක්ක ඇඳුම් තෝරන්න යන්න. කැමැත්තෙන්ම එයි..ෂොප් එකට ඇවිත් කියන්න තියෙන්නේ 'ඔයා ඇඳුම් තෝරන් කැමති වෙලාවක එන්න.මං මසාජ් එකක් දාන් එන්නම්.." කියන එක විතරයි.. ගෑණු ටික පුළුවන් තරම් ඉක්මනට ඇඳුම් තෝරන් එන්නේ නැද්ද බලන්න තමන්ගේ මනුස්සයා මොනවද කරන්නේ  බලන්න..

බොරුද මං කියන්නේ..? ආ...

අද ප්‍රශ්ණය : ඇයි ගෑණු අය සෑහීමකට පත් වෙන්නේ නැත්තේ ඇඳුම් තෝරද්දී..?

මේ ගැන දන්න අය කමෙන්ට් එකක් දීලා යන්න...

ප/ලි : 'ලෙග් ඉන්' කියන ඒවගේ පින්තූර වගයක් මේ ලින්ක් එකේ තියෙනවා.ඒ අර කමෙන්ට් කරපු ධම්මික සහෝ වෙනුවෙන්....

http://fashionbug.lk/ladies/denims.php